Düşlerim Yorgun

Düþlerim Yorgun

kaldýðým bu dünyaya
karanlýk serpti gözlerin
uðultusunda sayrýlý haziran dolu
aylarýn önemini saçlarýndan aldým
aðzýnýn kokusunu duymak için
geceye doðru müzikler yorgunu düþtü
düþlerim...
düþlerim yorgun aðlayamýyorum

anýlar süreði sayfalarýmda
þimþeðin yalayýp geçmesi cam gözlerimi
yoksan varsýn varsan da var
not düþüyorum çöllerine zamansýzlýðýmýn
sana denk düþen bir harf yok sonsuzlukta
her þeyi söylemiþ olmak ne sýkýcý
çünkü sen hala yoksun
yollarýn çamurlu uzayýp gitmesinde

saati kýrdý çocuk aðlamaklý kumraldý
sana keskin baktý ikiye böldü yüreðini
ellerine gözlerinden yýldýz tozu bulaþtý
uzaklarda bakýmsýz evler vardý tozlu caddeler
yanýnda ben vardým çay içiyorduk
doyasýya öpmek istedim
saçlarýnýn çehreni kuþatmýþlýðýný
sen çocuða üzüldün
ben hem senin çocuða üzülmene
hem sana hem çocuða
kazým koyuncu’dan bir þarký dinledik
resimlere baktýk
aðacýmýz son yaðmurumuzu bekler gibi
maðdur ve alýngandý...

Kaðan Ýþçen




(c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Sosyal Medyada Paylaşın: