Söylesene, kim çeker býraktýðýn dertleri? Yoluna kurban oldum, kaç kurban daha gerek? Birer birer güldürdün karþýmda namertleri, Yad ellerin baðýndan kýrmýzý gül dererek.
Bana bir kez gülmedin, yüz çevirdin daima, Bitti lezzet-i güftar, her sözünde bir ima. Özümde söz gibiydin, sanki þimdi kumkuma Benliðimi tükettin, benliðe bürünerek.
Merhamet yok, insaf yok, senin sevgin ne biçim? Sevda ýrmaklarýna dalýp, yok olmak suçum, Sen bakma güldüðüme, her gün kan aðlar içim. Kapandý çeþm-i dilim, cevrine yerinerek.
Söylesene farkýn ne leyle-i süveydadan? Hangi maþuk ziyanda, kemlik gördü sevdadan? Ancak mürai korkar, elfazý hüveydadan. Beni dil- hun eyledin, ben gibi görünerek.
Elbet bir gün bitecek, varsa raðbet ismime, Belki bir haramzade el koyacak kesbime. Ne ola ki bedeli can olmanýn cismime? Ömrümü heba ettim kapýnda sürünerek.
Maþuka söz söylenmez, Ümit’im haddini bil! Sevgi öyle kutsal ki; âþýða zulüm deðil. Tüm masum sevdalarýn artýk önünde eðil, Vuslata ermek muhal yol bitmez erinerek.
Ankara – 01.03.2010 Ümit Zeki SOYUDURU
Þiirime yorumuyla güç veren sevgili Sevinç ÝNAL hanýmefendiye sonsuz teþekkürlerimi sunuyorum. Sosyal Medyada Paylaşın:
ümit zeki soyuduru Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.