Bir kibrit çöpü,
Kim bilir topraðýn neresinde doðdu?
Kim bilir kaç yaþadý aðaçken?
Ne günler, ne mevsimler gördü.
Yandý güneþin altýnda,
Susuzluktan yandý.
Nasýl dayandý kim bilir?
Belkide biliyordu kibrit çöpü olacaðýný,
Belki istemezdi bunu.
Elinde deðildi onun.
Bak o kadar yaþadý,
O kadar yaþlandý,
Þimdi sadece bir kibrit çöpü.
Kibrit çöpü deyip geçme!
Yanýp sönmesi bir yana;
Ya yakarsa yanacaklarý,
Sihirli deðnek gibi
Ya herþeyi küle çevirirse...
Hayal etmek güç.
Ýster mi sence bunu? hayýr.
Ama elinde deðil,
Onu yaktýklarýnda yanabilir herþey,
Kül olup gidebilir.
Ya sen? sen nesin gözümde?
Hiç düþündün mü?
Tahmin edebilir misin?
Yazdýðým bir kibrit çöpü,
Seni yazmak mümkün mü?
En ala sözler,
En ücra kelimeler,
Yetmez ki sana.
O kibrit çöpünün misali;
Devede kulaktan öte.
Her sözünde ben varým deme.
Sanma þiirlerimde yazabildiðimi.
Sen o kadar deðilsin
Kýyasla kendini yazamadýðým çöp ile,
Sen biter misin hic?
Mýsralar yeter mi sana?
Bir kibrit çöpünün,
Ne yakmasýndan korkarsýn,
Ne deðer verirsin ona faydasýndan dolayý.
Bir düþünsen
Ya sever yada nefret edersin.
Seni yazamamak,
Beni anlatamamak.
Bu benim acizliðim
Yada sevdamýn büyüklüðü.
Birde kaçýþýn yok mu?
Kahreder beni.
Karþýndaki ayna bir seni gösterir,
Onu kýrmakla içinde yok olamazsýn.
Her parçasý seni yine alýr içine,
Hepsi seni gösterir.
Ben sana diyorum ki;
Bir sen bulunan kalbimi,
Kýr kýrabildiðin kadar.
Bilirim senin gözünde ben;
Düþünmeye deðmez küçük,
Yüreðine sýðmaz büyük.
Bu nasýl bir çeliþki?
Devam et! umursama, aldýrma,
Düþüncene deðdirme,
Yüreðine sýðdýrma!
Bende bir kibrit çöpüyüm,
Ne yakarým herþeyi,
Ne sönerim bilesin.
Ben kendibaþýma,
Ben kendi içimde,
Senin için,
Sen uðrunda yanarým.
07.05.2006
Milano