BİZ ÜÇ KİŞİYDİK

Biz üç kiþiydik ben kaldýrýmlar ve sokak köpekleri.
Bir kiþi daha vardý aslýnda onu da aldý insanlarýn zalim elleri.
Ben yine geziyordum dýþarýda yaðmur vardý toprak kokusu.
Ruhum böyle huzur buluyordu.
Durmandan yürüyordum yolum karanlýktý.
Tek ýþýk ay ve yýldýzlardý.
Bir iki adým daha attým ve birkaç havlama sesi. Dostlarým beni tanýmamýþtý.
Biraz daha yaklaþtým tanýdýlar yanýma geldiler onlarda ben bir þeyler istiyorlardý.
Ýnsanlar gibiler.
Cebimde bir parça ekmek vardý.
Verdim yediler ve gittiler.
Tek fark ekmek veren elli ýsýrmýyorlar.

Yaðmur git gide hýzlanýyordu.
En iyi dostum düþmaným olmuþtu.
Kimseye bir þey yapmamýþtýk.
Bize laik gördü hep yokuþu.

Sonra bir ayak sesi geliyordu karanlýktan.
Döndüm baktým iri ve cüsseli bir adamdý.
Önceleri tanýmadým.
Sonra bu gelen benim arkadaþýmdý.

Bir iki adým daha attý ve yaklaþtý ellimi uzattým kucaðýma yýkýldý. Sýrtýnda sadece sapý görünen bir býçak vardý.
Üzerinde el iþlemesiyle sende mi yazýyordu.
Belli ki kalleþlik kahpelik kokuyordu.
Biz üç kiþiydik ben kaldýrýmlar ve sokak köpekleri.
Bir kiþi daha vardý aslýnda onu da aldý insanlarýn zalim elleri.

Sosyal Medyada Paylaşın:

poetmen Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

SABİHA HASTALIK belki yaşarım sensiz... Namus... BENİM NE SUÇUM VAR ANNE Önemli olan saflık Sen sensiz güzelsin sevgilim BİZ ÜÇ KİŞİYDİK Ölümsüz Aşk / Son ( Ne Çocukmuşuz Aşk, Aşk Diye Ağlarken... ) GİTMEM LAZIM