Sevmek Bazen Vazgeçmektir
Birgün birisiyle tanýþýrsýn.
Eller uzanýrken,dudaklar usulca merhaba der.
Küçük bir sohbet baþlar aranýzda.
Havadan,sudan,ordan,burdan konuþulur.
Bir öze dayanmasada konuþulanlar.
Onunla sohbet ediyor olmanýn keyfini yaþarsýn.
Engin bakýþlarýnda,bal rengi gözlerinde kaybolur... gidersin.
Onu ondan habersiz öyle çok...öyle çok seversinki.........
Kifayetsiz kalýr kelimeler...sözle ifade edemezsin.
Kâbil olsa ona ömründen ömür verirsin,
o daha çok yaþasýn,
bir nefes daha fazladan alsýn,dersin.
Mutluluðun onun minicik ellerinde,tatlý tebessümündedir.
Gül kurusu dudaklarýndan dökülen cümleler.
Güfte olur...beste olur...þarký olur,akar yüreðine.
Sen farkýna bile varmazsýn iþler ta...hücrelerine.
Attýðýn adýmýnda...tuttuðun iþinde,yediðin aþýnda o vardýr.
Esen meltem yelinden onun gül kokulu ýlýk nefesini alýrsýn.
Ab-ý hayatýn...aldýðýn nefesin...senin öteki yarýn olmuþtur
Ýki beden iki can yoktur..senin için..
Bir bedende yaþayan tek can...iki yürek vardýr.
Onun seni ayný þekilde sevmesi þartta deðildir,
sen onu beklentisiz seviyorsunya,þükredersin haline,
onu bu denli sevmenin onurunu yaþarsýn.
Bazen onu mutlu edebilecekmiyim diye düþünürsün.
Ýçin titrer,gel gitler baþlar,engeller dizilir,
bir...bir karþýna,aklýn karýþýr,
üstesinden gelemeyeceðini bilerek bencillik edip,
benimle olmazsa kimseylede olmasýn diyemezsin.
O seni çok seviyor ve istiyor olsa bile,
yinede,sevdiðinin mutluluðu için,
ondan vazgeçmek zorunda kalýrsýn.
Yeterki o mutlu olsun,
onun yüzü hep gülsün diye,
kendi mutluluðundan feragat etmektir sevmek.
Yolunuz aþamayacaðýnýz engellerle doludur,
Ayrýlýk vakti gelip çatmýþtýr,
yolcu yolunda gerektir.
Daðarcýðýna ne varsa toparlarsýn,
içine tertemiz sevginin
yadigarý,anýlarý doldurursun,
Umutsuz günlerinde umudun,
hüzünlü anlarýnda tesellin,
özlediðinde gördüðün en güzel düþ olsun diye…
Son yaþanan,son sarýlýþ,son bakýþ,
basamaklarý inerken,bir...bir....
Son el sallayýþýn resmini çeker,yerleþtirirsin,
hafýzanýn en unutmayan yerine.
Hicran ateþinin acýsýný bile...bile
Elveda sevgilim hoþcakal...Allaha emanetsin dersin.
Sevmek bazen vazgeçmektir...
Bunu kendine tekrar edersin...!
10.Þubat.2010
Bünyamin Boy
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.