Arkasýna dipnot düþülmüþ fotograf;
Rengi sarý, çekeni belirsiz, çekileni tanýmsýz.
Duvarda denizli manzarasýyla bir minyatür,
Esrik bakýþlarýn hapsi her sathýnda.
Dergiden okuduðum þiir, þairini anýmsamadýðým
Zihnimde uçuþan mýsralarý ýslak.
Niyedir, salondaki çiçeðin yeni yapraklarýný döküþü?
Taze, parlak, rugan duruþunda cansýz.
Giyilmiþ giysilerin insan doluluðunda kalýþý.
Hayatýn beni arayýþý, sonra buluþu.
Ve yaþamdan saklý ben -benimi- dalgýn, yorgun.
Bulacaðým her vitrinde bir beden büyüðünü yüreðin
Doldukça boþalmasa da doldukça dolan taþmadan.
Deprem sallantýlý þehirlerin artçý kaderleri; toz, duman.
Bir kasaba mýdýr bende hayat bulan?
Nefes alan beldeler mi, ismi hatýrda kalmayan?
Anne sevgini sattým senin, bana dair olan.
Ama elde var, korkma
Benim ki,
hani sen de kalan.
hasret çayýr-ocak 04/nevþehir
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.