Mayýsý azat ediyorum bu þiirimden.
Sonra eylülü, hüznü sonra:
Çok kiþi yazdý çünkü, çok kiþi yordu sizi.
Sonra aþký, sevgiliyi ardýndan.
Ve annemi azat ediyorum bu þiirimden,
Ne diye dillere düþþün ki beni doðurmuþluðu yüzünden.
Azat ediyorum bu þiirimden, þiire girecek herþeyi.
Ve bir hiçle yazýyorum bu þiirimi.
’Bu’ sýfatýyla doldurdum da þiiri,
Diðer tüm sýfatlar astýlar yüzlerini.
Küstü bana baharýn papatyalarý, güzel kelebekleri...
Dedikleri malum ; ’ bizsiz olur mu hiç bahar þiiri? ’
Kinimi anlatmayacaðým bu þiirimde,
Acýmý, üzüntümü, mutluluðumu bir de.
Nasýl sevdim ’onu’ bilemeyecek hiç kimse.
Ve bir yaz günü, kapatýp telefonu yüzüme,
Nasýl hiçleþtirdiðini bizi,
Öðrenmeyecek,
Kendisi bile.
Ve þimdi toptan azat edeceðim, bu þiiri de.
Yoksa bunalýma girecek þiir, þiirliðince.
Ve hep esir kalacak hapsettiðim mecburi hiçliðine.
hasret çayýr- mayýs 07
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.