Var oluþ muydu bu acaba
Yoksa,yoksa yýkamadýðým hüzün kalelerinin ýþýklarý mý
Sevemediðim sonbahar tutulmalarýnýn hayattaki süsü müydü
Sindiðim gecelerde konuþturabildiðim tek duyguydu belki nefret
Aðlamaklý olunca anlardým arzumu
Gözlerim nemlenince bulutlu dað gibi,soðuðunu yiyen yamaç gibi
Nefret dolar boþalýrdým iþte o zaman eteklerine sevdanýn
Sindiðim ve sindirdiðim tek duyguydu bu çünkü…
Sevda sesini unutmuþtu kulaklarým,kalbim taþ mesabesinde daha katý hatta
Yorgun gözlerim ayaza muhalif ateþ parçasý
Gönül yok yerinde zaten, bomboþ oda gibi karanlýk
Neredeydim diye sorar sormaz gece kömür yanýk
Aðlar gibi yapar yarasalar iþte o anda
Sende sanýrsýn ki senin için,halbuki
Halbuki o sessizliklerini bozduðun için,onlarý bile üzdüðün için
Çýðlýklarý çýðlýklarýna sitem aslýnda sen sanýrken dostluklarýný
Haydi aðla þimdi son sessizliði de bozduðuna,aðla yokluðuna
Yoksulluðuna,var oluþ muydu diye sorarken yok oluþuna
Acýmasýz hayatýn acýdýðý vücuduna baka baka aðla
Kötürüm duygularýna,körpe duygularýna kirli yalanlarýna…
Sen aðla…
Hak etmediklerine,aslýnda hiç senin olmayan sevgililerine aðla
Yorulmuþlara aðla onlar kadar bile dinginliðin tadýný alamadýðýn için
Gözlerine aðla,senden nefret ettikleri için,yalnýzlýðýn için…
Ötekileþtiðin için aðla, kocaman adamlýðýnda küçücük bir siluet olduðun için
Sen kendine aðla, senden baþka herkes acizliðini bildiðin için.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.