Yolda yatýyor bak bir yavrucak, Kar yaðýyor üstüne kucak kucak. Ölürken annesini görüyor sanki Erik aðacýna kurarken salýnca., Ama annesi çoktaan ölmüþ. Ne bilsin! Yok artýk onu Bir sallayacak.
Yemek haram olmuþ onlara. Yedikleri ne ki zaten; Hep artýk. Giyinmek þöyle dursun; Bulduklarý gömleðin, Kolu yýrtýk.
Yýldýzlar yok göklerde, Hava soðuk. Dudaklar çatlýyor susuzluktan, Soðuktan kuruyup. Ýnsanlar korkudan fýsýldýyor Boðuk boðuk, Bir baba kýzýný kurtarýyor, Oðlunu vurup.
BÝÞKEK, 16/12/1999 – 01:05
Sosyal Medyada Paylaşın:
KOMRAT Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.