DÖNDÜN BUZULA...
Tutki ellerimden, yoksa kopa cam muhabbetinden
Tut beni ayrýlýverecek, caným tüm þefkatinden
Ciðerlerim doldu duman, hicranlarla yanmalarda!
Boþ bu dudaklarým, gönlüm senin o susuzluðunda.
Ya tut beni, ya býrak bu kendi sahipsizliðime
Mimiklerinde de o sevin, bulunmadýktan sonra
Uzaklaþ, inþirahýmdan çýk, içten usul usulca
Karakýþtayým sanki dondum ben senin buzulunda.
O bendim ben, hiç görmeyiþte sessiz uzaklaþtýðýn
Güneþin sühunetinde iken, döndün kýraðýya
Ecelimi demi? Vermeyeceksin, tut ellerimden
Kavra beni tut bütün bedeninle, o bedenimden.
Ya çek ellerini býrak, ciðerimden sökerekten
Veyahut tüm sevecenliðinle, yaklaþýver artýk!
Atýver istiyorsan, yaþanmamýþlýk sarnýcýna
Ya da, özlemlerinle sarýl aþkým diye, yeniden…
(28.02.2010)AZAP…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.