Çaresiz Güneş

Geceler kâbus mu artýk?
Sabahýn olmasýný beklediðin
Yoksa gündüzler mi hiç doðmasa?
Sessizlikle yoðrulsun gecem; mayalansýn dediðin…

Bir duvarýn köþesine çekilip
Oturup kuþattýn mý kendini?
Sana kalan tek þey yüreðin mi?
Sakladýðýn bedeninde…

Yorgun yüreðin…

Ne oldu?
Yok mu o þen kahkahalarýn?
Komþular duymasýn diye
Kapýlarý kapattýðýn…

Dostlar, arkadaþlar hep mi umutsuz?
Kendi kabuklarýna mý çekilmiþ, yaþam çok mu yormuþ?
Uzaklaþmýþlar mý birbirlerinden insanlar?
Yok mu o candan nidalar?

Pencereden dýþarý sýzan
Akþamlarýn sessiz sohbetlerine mi bürünmüþ sokaklar?

Kocaman korkularýn mý var?
Akýtamýyor musun?
Dökülürse Ýncilerin;
Hüznün
Yüzünde obruklar açacak kadar mý derin?

Köprü aðýr
Deryaya kudurmuþçasýna akan nehirde
Elemler aðýr
Taþýyamýyor mu sol yanýn?

Yýldýzlar düþse de saçlarýna
Parlamýyor mu gözlerin?
Huzura erdiðin dostun yaðmur
Yok mu artýk omuzlarýnda çise çise ?
Her damlasý ayrý ayrý
Acýtýyor mu tenine hoyratça yaðan?

Hüzün denizleri bu denizler
Gökyüzüne acýlar yükseliyor
Ondandýr güneþin çaresizliði
Sevindiremiyor...

Sosyal Medyada Paylaşın: