SENSİZLİĞİN KIYISINDA..

karanlýðýn kokulu buðusunda iþvelenen gözlerin,
acýyla dans ederken gecenin koynunda,
bilmediðim bir sancý gelip yapýþýr yakama.

ve biz,
mermi toplamaya çýkarýz,çorak iklimlerin baharýnda
dertlerimizin buzolunda.
akbabalar tüner kapýmýza,
ceplerimizde kuþku...
kelepçeleniriz sevdanýn taþlý yollarýnda.

yüreðim,
çarpar bir biri ardýna
ismini sayýklarken
dokunamam sana
baþýn düþer omuzlarýma
titrerim o an,
boðazýmda düðümlenir o iki hece,
dalýnca gözlerim uzaklara.

ölüm ayaklanýr sanki
sen yanýmda olmayýnca
gider eski zamana
aðlarým yana yana!



bas üzerime,
acýya deðil,gidiþine yanacaðým
þöyle kýrbaç misali silkele saçlarýný ki;
eþsiz kokuna aðlayacaðým...

bir gün gelip,
senden alacaðým
üzerime soðuk rüzgarlarý..
ve bir köþede uyuyacaðým,
uykuya dalacaðým.

sen ki;
yokluðunda ölümü dize getiren
o eþsiz güzel..
sen ki;
yaradanýn emaneti..
ayrýlýðýn tek sebebi,
sen ki;
gecenin ucunda aralanan,
doðanýn tek güneþi.
benide götür kendinle,
bende güzelliðinden payýma düþeni alayým
bende baþak tenli endamýndan nasibimi alayým.


soður bedenim
ruhum soður
yokluðunda...
dokunsam saçýna
kendimi bulurum sende,
bulurum kendimi sende...
saramam,
avuçlarým üþür sen gidince.

yalnýzlýðý derle topla
ayrýlýk benim.
korkma!
sonra
sevdiðini belli et ki;
bende alayým seni koynuma..











Sosyal Medyada Paylaşın: