Neler gördüm þu huzuru göremediðim yalan dünyada, Etrafta maskeli yüzler,sahte yürekler,yalancý sevgiler cirit atmakta... Milyonlarca insanýn var olduðu karanlýk dipsiz kuyuda, Belki de son zamanlarýmý yaþýyorum,bu yaþanýlmayan hayatta..
Gamdan daðlar kurdum kendime,kelimeleri kayalar olan, Bir tekme daha attý her düþtüðümde kaldýrmak için el uzatan, Oysa çok þey deðildi istediðim kurtulmaktý karamsarlýktan, Güvenmeyi istemekti,doðruyu öðrenmekti,sevgiyi görmekti insanlýktan...
Belki de insanlýðýn hesabýný,insan olmayandan sorduðum için bu düzen böyle, Sahtekarlýkla baþlasa da bu böyle devam etmez bunu bil hele...
Gelecek güzel günler,bitecek üzüntüler,kederler... Acý olmadan mutluluk,karanlýk olmadan güneþ doðmaz derler.. Her gecenin bir sabahý,her kýþýn bir baharý varsa yakýndýr özlemin,acýnýn dinmesi. Bahar gelince kimse kýþý özlemezmiþ,belki de en büyük nedeni...
dünya dünya yalan dünyasýn bazý sahte bazý rüyasýn yalan dünyasýn...
Sosyal Medyada Paylaşın:
kimyager_hatice Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.