Son emanet.....

Cüce kalýrken dimaðýmda mah-ý endamýn
albümler takaslanýr yitik yollarýnda zamanýn
kara perde önünde donmuþ ilk fotoðrafýn
þimdi belik belik saçlarýnda kalmýþým...


Kanayan avcumla tutarken yelkovaný
silik bir suretle delersin hatýray-ý divaný
bu tahtýn sensin,sultanlar sultaný
koymadan ne haný ne bedastaný
ellik ellik her bucaktan sormuþum....


Bükük belimbe bergüzar yazman baðlýdýr
göçeri kuþlarla ulak uçurdum
acep gerçek alemde acep saðmýdýr
kokunu üfleseydi cemre soðuklarý
son makamda sana þahit olurdum
öz canýmdan özge seni bilmiþim....


Gücüm yetmez güz gününü yeþillere boyayam
çýkýþmýki;iniþlere merdivenler dayayam
bahþeyle çeþmin þulesinden bir demet ziya
höyüklerde, þehr-i yemenlerde arayam
bahsolaki;kayb-ý cengimden sana
Ararat’ý öllük öllük delmiþim.......


Müsahip oldum mendil-i niþanýnla
ne benden gûman et ne kavlimi nidamdan
Nizam-ý mülklere boynum;incedir kýldan
al, emanetin taktimine gelmiþim....... Kasým.







Sosyal Medyada Paylaşın: