Güne veda edercesine son bir ses duyuluyor sokaktan... Zavallý bir çýðlýk gibi, ya da bir yaðmur damlasý... Bulutlar aðlýyor olmalý.
Sana veda edercesine bir çýðlýk kopuyor yüreðimde... Yýllarýn tozu üzerine örtülmüþ, bir görsen nasýl çaresiz... Daðýlmýyor yorgunluklarý.
Aya veda eder gibi kuþ cývýltýlarý, kulaðý týrmalarcasýna baðýrýþlarý... Aniden uyanmanýn verdiði bir hiddet ki sorma... Hatýrlatýveriyor yalnýzlýklarý.
Þimdi geçmiþ koca bir düþ belki, belki de sadece belkiler... Yalnýzlýklarýn içinden durmadan baðýran biri var ... Baðýrýp duran bir aný.
Ve ben de tüm bu seslere inat susuyorum þimdi... Bu son çýðlýðým, dudaklarýmdan dökülen son kelime, Yüreðimden kopan son bir týný... Sosyal Medyada Paylaşın:
aDiGe HiLaL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.