Duru bir þey duyuluyor sessizliðin içinden... Bebek aðlar gibi, sevgili güler gibi... Bir çýðlýk kopuyor ki yüreðin derinlerinden, Týpký sessizlik gibi, sensiz ve bensiz gibi.
Zamanýn unuttuðu yerde, günün battýðý andayým, Zihnimin derinlerinde bir fýrtýna kopuyor. Bir aðrý tutuyorki yalnýzlýðý o anda, iþte o anda yalnýzlýk daha da çok koyuyor...
Elbette ki yok olacak sensizliðin izleri.. Þimdilik uyku haram, zehir gibi gündüzleri... Yakama yapýþmýþ býrakmýyor belkiler Sessizliðin içinden duyuluyor sesleri...
Loþ bir ýþýk çarpýyor gözüme birden, Yahut bir karanlýk da ben öyle görüyorum. Bir türlü çýkamadým sensizliðin içinden. Sessizliðin içinde ölümü bekliyorum... Sosyal Medyada Paylaşın:
aDiGe HiLaL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.