Þu dünyaya gelir kul, Geldik bizde bezmi alemden koparak. Gülmenin yada aðlamanýn anlamýný bilmeden Ayrýldýk rahmetli babamýzdan. Daha bebekken...
Büyüdük, büyüttük içimizde sevgiyi çokça Sevdik çaresiz ama çaresi biz olan abimizi Onun vasfýnda bütün çaresizleri… Sonra kaybettik, rahmete uðurladýk onu da… Aðlayarak.
Sevdayý tanýdýk, çok ama çok sonra… Baktý gözlerimize dedi ki, Hiç hüzün yok gözlerinizde niye? Acý uðramamýþ mý size… Yok dedik,
Anlamamýþtý sevda… Cevabý verirken bakmamýþtý ki gözlerimize. Biz Rabbimizin tüm verdiklerine, yada vermediklerine Þükür içindeydik sadece.
Yine þükür içindeyiz her vakit. Buna birde dilek ekledik. Yalandan sevdayý sunaný, yalandan dost olaný Rabbimize havale eyledik….
Bugün "Mevlid Kandili"ni Yaþýyor Ýnanlar. HAYIRLI KANDÝLLER Tüm Yürekten Sevenlere, Tüm Hakiki Dostlara... Baki SELAMLAR.... :)
Sosyal Medyada Paylaşın:
meryemzemerot Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.