HEDİYE

Bu günlerde sus olmuþ gönüller
Ne kimselerle konuþmak istiyorlar,
Nede gölgelerle….

Sadece melekler
Ýnleyen yürekleri anlýyor,
Muhabbet sadece meleklerle…

Ve umudun, o mutlu kuþu
Buluyor teni
Konuveriyor ýþýðý sönen gözlere.
Süzülüp gönül hanelerine
Talan edilen bahçeye giriyor önce.
Þakýyor da þakýyor, kendi naðmeleriyle…

Dönmez mi sanýrsýnýz dünya
Dert bebeði koyunuzda büyüdü diye.
Baþýný kaldýramaz mý? Soldurulan gül, lale
Sahtekâr olanlara, ihanetlere
Aðýtlar yakmaktansa,
Can verin yarýnlara.
Yazýk deðil mi gül’e…!

Mühür vurun, Þirinin ahý kalsýn satýrlarda
Aslýda, keremin küllerinden serpiþtirsin
Aralara, anýlara….
Serap kadar yakýn olun
Çölde, yalancý mecnunlara.
Diner, her gün hissedilen kâbuslar,
Son bulur canlardaki bu kavga.

Verin þu zulada sakladýðýnýz dilekçe nerde?
Götüreyim bende huzuru mizana.
Niye yakýn olupta,
Ebrehem’in kanlý mýzraðýný saplamýþ cana.
Soldurmuþ gül’ü neden?
Yapraðýna dalýna, karalar çalmýþ bile bile
Çaðýrýlýp huzura, sorulsun kula.
Nasýl bir kötülük yapmýþtý ki gül ona.

Ýnþirahsýz býraktýðý gönüllerden,
Bir hediye sunmak gerek diyerek
Ayrýlýðý, acýyý, soluk alamayýþý ve böyle yaþayýþý
Yakasý dar bir gömlekle, ömrü billah arayýþý
Hediye kýlsýn Mevla, doðduðu güne.
Hediyesi sancaðý olsun,
Dalgalansýn göðsünde, Mahþerde bile.

Sonra dönüp güle, hadi gülümse…
Canýný bile heba ettiðin ruhu fakire
Yakýþtý deðil mi? Güzel hediye.

Ah yürekler!
Seven yürekler…
Aldanan, aldatýlan yürekler
Ýnanarak, inançla bekler.

Umudun o mutlu kuþu, ne güzel söylemekte…
Son gülen iyi gülecek bilesin…
Dinledikçe, dinlenmekte yürekler.

10/04/2010
Sosyal Medyada Paylaşın: