þimdi bilinmezlerdeyim aðlayamýyorum, alýþamýyorum geçmedi hayatta anlamlý bir þey geceler vardý gözlerimde yalnýzca ateþlerdeydim ateþe attým hep kendimi
sýðmýyor artýk acýlar yüreðime gözyaþlarýma dur diyemedim terk ediþine dur diyemedim çünkü ama sen hep gülümse ben böyleyim artýk soluklarým bile adýnla alýnacak verilecek adýnla binlerce ýstýrap eþliðinde
seni arayacaðým belki de her köþe baþýnda tren istasyonlarýnda rüzgarlarda saçlarýný maviliklerde gözlerini arayacaðim yetim bir ümitle