.....SON DURAK.....
Ne bir tek gün gördüm.
Ne bir anlýk "AÞK" yaþadým,
Nede bir þey anladým,
Ben kendimce.
Bir an bile.
Bu kirli gürültüye,
Ne kulaklarým istekli,
Ne kalbim bir arzu içinde.
Odalarýmýn da, bomboþ kalmýþ içi.
Yanarým o boþa geçen geçmiþime,
Yok, artýk “GÜL” o canýmýn içi,
Üzüntüyle bakarým o geleceðime.
Aðlarým ben bakýp bakýp resmime,
Loþ ve boþ ýþýklarý altýndaki siluetimle.
Yalvarýrým o yüceler yücesi Affediciye,
ALLAH’ ým, affet beni diye!
Göremedim, o kör mü kör gözlerimle.
Bir anda ortalýk kararý verir,
Sessizleþir, umutla bekledi verilir,
“O” seslenir bize tok bir sesle,
Çaðýrýverir, bizi tüm heybetiyle.
Tümden çiposunu çekiverir,
Açar o görkemli yelkenlerini.
Haykýrýr “O Yüceler yücesinin sesi”!
Tüm harap ve hazin o yangýn kalpleri,
Þaþkýn günahlýda bakar durur, çýkmaz sesi,
O gafilin, kalýncadýr da ensesi,
Bekler bizi, o son durak “SONSUZLUK” gemisi...
(25.02.2010)AZAP...
NOT:TÜM ÝSLAM ALEMÝNÝN KANDÝLÝNÝ KUTLAR ALLAH’TAN YAR VE YARDIMCI OLMASINI DÝLERÝM...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.