Leyla Yüreklim
Ýzin ver de öreyim, saçýný belik belik,
Salma sýrtýndan beri, yerlere dokunmasýn.
Duygularýn özünden bir þarký yap buselik,
Gönlümün ezanýnda baþkasý okunmasýn.
Gizemli gül dalým ol, hayalimde salýn da,
Garip gönlüm yaþasýn, bir sevda masalýnda.
Dikenden merdivene, duygularýn dalýnda,
Týrmanýrken yüreðim, acýdan sakýnmasýn.
Sevdanýn mevsiminde hüzünden yaðmur gerek,
Hasretle ýslanmazsa, sevmeyi bilmez yürek.
Ömür boyu mecnunu bulamadým diyerek,
Seven Leyla yüreðin bahtýndan yakýnmasýn.
Seni asla býrakmam, kaçsan da bucak bucak,
Rehberimdir gözlerin, yollarýmda duracak.
Kirpiklerin çelikten kollarýný kýracak,
Kalbimi köle yapan hasret adlý kumpasýn.
Gönül tutulmasýnda güneþ buluþtu ayla,
Sevinçten sarýlarak, aðlayalým coþkuyla.
Leyla ile Mecnun’un efsanevi aþkýyla,
Ýzlerini silelim, yýllardýr süren yasýn.
Mehmet Nacar
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.