Sözlerim doldu yine küçüðüm
Gözlerimden aktý lav misali
Yaktýðýn ateþ, yüreðimi hektar hektar sardý
Okyanus dalgalarýný buharlaþtýrýr bu ateþ!
Bana kucak açan yalnýzlýk serüvenine kapýldým
Korkularýma saplandým keskin býçak gibi
Kaybettim sende ruhumu
Tutunamadým dolambaçlý duygularýn arasýnda
Mumyaladým geçmiþimizi yarýnlara
Ayrýlýðýn soðuk kollarýnda boðulmasýn diye
Sabrýmý balyoz gibi vuruyorum kalbime
Baðýþla beni kalbim, öldüreceðim seni…
Sabýrsýz ecelim ellerine çok yakýþtý
Sen, umutlarýmýn tefecisi! Evet sen!
Korkusuz aþk katili, sen…
Haydi, çek iskemleyi, bitir bu salgýný!
Ansýzýn deðil, yaðmurlarla biriktin içimde
Iþýklý gecelere sattýn her bir damlasýný
Yoksunluk satýrýnýn baþýndayým
Sensizliði içtim kana kana…
Sahipsiz benliðimin sefiri oldun,
Korkularýmýn sebebi, nefesimin karþýlýðý
Eriyen ömrümün panzehiri oldun sen…
Sen, sen için oldun, ben sen için…
Katre katre sarýldým sakýncana!
Dudaklarýnýn yerine,
Gözyaþlarým öpüyor artýk yanaklarýmý…
Bugün seni düþündüm dünden daha derin, daha hüzünlü…
Cüruf gibi iþlemiþim sevdaný yüreðime
Ýçimde bir Yusuf aðlarmýþ, aþk kuyusuna atýlmýþ
Ne Züleyha’sýný bekler ne de Yakup’unu
Seni bekler, Elif’ini bekler…