Sehir İnsan ve Ölüm
Renkli tonlara hâkim bir cadde de
Gri tonlarla ilerliyorum
Kýzýl ötesi hislerdeyim
Karþýmdan hýzla gelenler
Sallana-sallana umursamaz yürüyüþler
Her an ölemeye hazýr bedenler
Gözlerimden akarken hayat
Hayata tutunanlarý izliyorum
Ölümsüz ruhlarýn cesetleþmiþ bedenleri
Kirli sokaklarýn sahibi
Sahtekâr giyimlere bürülü
Gürültülü hayata ýssýz gözlerle bakýyorum
Kaç mýsra döküldü insana
Gelene ve gidecek olana
Kaç beste okundu ölümlü dudaklardan
Kaç kez eritti içini
Duygularýnýn damarýný sýktý
Hüzün bu sefer benden býktý
Yaþlarým
Katre
Paltoma sarýlýyor ve devam ediyorum
Sefere
Iþýklý tabelalar
Nakitsiz kalmýþ
Krediye muhtaç eller
Ömrüme bir nefeslik kar ver
Hayýr, hayýr zannetme ve bekleme
Son nefesi çek
Zift dolu ciðerine
En sýký dostum ölüm
Ahbap olduk Azrail’e
Sözünün eri
Aksatmaz asla ve aksatmamýþtýr
Tam dediði anda çýkývermiþtir
Her ne iþi varsa býrakýp
Senin için gelmiþtir
Sýrf söz verdiði için
Gelmesi gerektiði için
Azrail…
Artýk aramýza soðuk bedenin girdi
Ve toprak
Deðerler bayat
Aydýnlýk cadde kararýyor
Yeni yüzler
Renkli
Bense donuk gri
Ölü tadýnda
Toprak ayarýnda
Ne cadde, ne insan, ne ýþýk
Kiþilikler parça parça
Yüzleri kýrýþýk
Dizüstü oturdum sessiz bir köþeye
Eksiklerim olsa da zaman geldi
Ýþte görevli dost
Gülümseyerek baþucumdan yaklaþýyor
Ruhum ebedileþmek için göçerken
Bedenim herkese elveda diyor…
Ölüm nefesimi kesiyor.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.