GELEN ELLER GİDEN YELLER...
AZAP
GELEN ELLER GİDEN YELLER...
Balta balta budanan O umutlar,
çakýl taþlarý gibi bir bir,
sürüklenir.
Bitiverir,
Ýnim inim inler.
O humuslu topraklar,
yurtsuz barksýz, sürüklenir,
Kanayan bir yaradýr o bizim ellerin baðrý,
çarpar kayalara, dalga dalga da baþýný,
parçalanýr yýrtýlýverir.
Tüm hayatýnda depremler oldu, etti tarumar.
Haykýrýr bir ses, acýmý acý içinde.
Yurtsuz bucaksýz, yok bu garibin bir iþi.
Ses veren daðlara taþlara, yaylalara, bu kiþi,
sesini duyurabilirse ne mutlu,
Bir ekmek ki temelden, kurumu kupkuru,
bandýrýrsa kaynaðýn o pak, berrak suyuna,
umutlarý yeþeriverir, o anda.
O parça parça eder onu da,
kupkuru mazisinin o kaný,
bir nebzede olsa hatasýdýr, vampirce emmek,
bu yoksul bu çorak kýrkbayýrý.
Baþtan çýplak tek bir o kaldý,
o bir andý, çok acýlar içinden uyandý.
Yalnýz ve derince duyulan bir sestir, bu inilti,
onunda dilekçesidir, tüm bu istekleri.
Yerinden diri çýkýp, o yarý yolda boðulan.
Ýnançsýzlýk, sadece göðe uzanan o bomboþ ellerdi.
Baðrý yanýk, aciz kollarý ile bakýverir kazmaya,
kaldýrýp indiriverir o masum baþýna.
Sanki baþýna deðil kalbinedir, tek tek inen.
Yeller eser, göz aydýnlarýmýza yeller.
Tek ati noktasý vardýr oda, tek o yaratan.
Ayýplayýþta alkýþlayýverir o “Eller”.
Onlarda çok yabancý, "Eller" olmuþ,
gelen eller, giden yeller.
Yangýnlarýnca kor olur yürekler,
yeller gider, o imansýzlar yeller.
Caným içi, bey kardeþim,
yaramýz da olmuþ tarumar.
Gelen eller, giden eller…
(23.02.2010)AZAP...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.