İNSAN İNSAN

Ýnsana kulum dedi
Âlemlerin sahibi
Ýnsan Gonca Gül gibi
Koklanmazsa gücenir

Secdeye varýþýyla
Hayýrda yarýþýyla
Sevdasý, barýþýyla
Ýnsana insan denir

Bazen bir yayda okta
Bazen müphem bir nokta
Aþý-ekmeði çok da
Efkârýyla beslenir

Kýz/gelindir, anadýr
Hikmeti üç canadýr
Oklavalý sunadýr
Elinden ekmek yenir

Ýnsan yokluðun varý
Ýnsan tokluðun kârý
Ýnsan yeþil, mor, sarý
Ömür boyu renklenir

Sosyal Medyada Paylaşın:

bekirce Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

TÜRK POLİSİ YURDUMDA GÜZELLİK SİLSİLESİ VERGİ KEZBAN KEPÇE KULAK REŞAD! MELEK ANA’NIN BANA HATIRLATTIKLARI BİR ESKİ SİNCAN MASALI CEYLÂN’LARIN YÜREĞİNDEN Şarkikaraağaç Şiirleri TÜRK OĞLU TÜRK’ÜM BEN