*** BAZI ŞEYLERİ BECEREMEDİM ***

*** BAZI ÞEYLERÝ BECEREMEDÝM ***

Hep becerikliyim derdim kendi kendime
Hatta! Çok emindim her þeyden, en önemlisi kendimden…
Fakat bir kaç þeyi bir türlü beceremedim aslýnda.
Sevmemeyi mesela, öyle hemen güvenmemeyi
Körü körüne baðlanmamayý beceremedim bir türlü…
Ve sonun da yaþanan koca bir hüsran, hiç eksik olmadý hayatýmdan.
Karþýya yansýtmadan sevmeyi beceremedim.
Hep, her an, her yerde haykýrdým sevdiðimi, Þýmartmamayý beceremedim iþte.
Arada bir pembe yalanlar bile söylemeyi beceremedim,
Yalanlara bürünmüþ sevgilerden kurtulmayý beceremedim
Karþýma çýkan, her gün baþka bir maske takan gizli yüzlerden korunmayý beceremedim.

Maske bir güç kalkanýdýr bazýlarý için, tak diye uzatan çok oldu,
Bir gün bende takayým dedim onu da beceremedim.
Ne isem o oldum hep. Ýki yüzlü olmayý riyalara sýðýnmayý beceremedim…
Ama bu da bir þey, Vicdanýmý kazandým hiç deðilse.
Yalanýn tadý olmazmýþ, ben içine yalan katýlmýþ yemekleri, bile, bile yedim…
Zehir gibiydiler… Reddetmeyi beceremedim.
Ýnsan kýlýna bürünmüþ, Þeytanla iþbirliði yapmýþ, Ýhaneti n tiryakisi olmuþ kalleþlerin,
Gerçek yüzlerini iþ iþten geçmeden görebilmeyi beceremedim…
Ýçimdeki yalnýzlýðý avutmamdý belki de umarsýzca kabulleniþlerim,
Bir boþluðu doldurmaktý beklide ne olursa olsun diyerek
Çünkü hep umutla bakmaktaydým etrafýma, kötülük olmadý içimde hiç.
Ýþte bu yüzden güzelliðe bürünmüþ gizli kötülükleri görmeyi beceremedim

Þimdi baþlýðý kayýp eski þiirlerimin baþ aktörü oldum,,,
Belki de bundan böyle beni yazacak birileri, Beceriksizin biri diye söz edecekler.
Hal bu ki; ben insanlarý sevdim, hep onlara güvenmek istedim, hiç kötü düþünmedi yüreðim…
O bile beni suçluyor þimdi.
Peki sahte hakimiyetlerle karþýma dikilenler nereye kadar sürdürebilecekler bu galibiyetlerini,
Bence bir gün onlarda ektiklerini biçecekler
Ve aynanýn karþýsýna geçtiklerinde gerçek yüzlerini görecekler…
O an onlarda kendilerinden korkacaklar…
Çünkü gördükleri bir surat deðil, Bomboþ, deðersiz bir suret olacak…
Ben yine de gerçek sevginin çok zor bulunduðu,
Ýhanetin, kin’in, nefretin, dedikodunun ve yalanýn çok kolay bulunduðu bu dünyada yaþamaktan korkmuyorum,
Korkmuyorum çünkü bu dünyada yalnýz deðilim ve yaþadýklarýmý yaþayan binlerce, milyonlarca insan var.
Ýyi kötü yaþananlar unutulmaz elbette ama þimdi suretlerini yakýyorum birer, birer
Olmayacaklar artýk. Bir köþede izleri kalacak sadece

Bu söylediklerim bir hesaplaþmaydý kendi içimde bir yüzleþmeydi beklide… Verdim iþte hesabýmý.
Ýnsan sevgisiz yaþayabilir mi?
Yani ben yine insanlarý sevmeye devam edeceðim, yine güveneceðim onlara
Umutla bakacaðým yine her tarafa ve sevgi daðýtacaðým.
Eskiden olduðu gibi yine bir deniz kenarýnda ay ýþýðýnda yýldýzlarý üzerime yorgan yapýp uyuyacaðým.
Ve yine kumsalda yürüyeceðim çýplak ayakla, þimdilik ayak izlerim yalnýz olacak.
Ama! olsun bir gün benim olduðu gibi onlarýn da arkadaþlarý olacak…
Adýmlarým daha farklý olacak bundan böyle Ve ben bu beceremedikleri mide, becerdiklerimin listesine katacaðým…

Namýk Salih

Sosyal Medyada Paylaşın: