Sessiz bir Sesleniş

Hayatýn hüzün deminde dünyaya gelen
Karmaþýklýklarla gözlerini açan
Daha ilk adýmlarý yalnýzlýða olan
Sancýlý bir yüreðin sesleniþleri
Bir kalemin mürekkeplerinden sayfalara damlayan

Bir umutla geldiðinde sevinebilmiþti gözlerim
Sen, güneþi olmuþtun bir tek, karanlýklarýmýn
Senin haberin olmamýþtý.
Ve sen sessizce batýp gitmiþtin
Bir akþam alacasýnda.
Geride bir kalp aðrýsý býrakarak.
Ve ben yine büründüm sessizliðe.

Sessizliðimden bir çýðlýk gibi yükselen bir sesleniþ
Her geçen gün dahada burkulan bir yürekten

Rüyalarýmýn ýþýðý neredesin?
Düþüncelerimin altýnda bükülen belim
Doðrulmuyor...
ve ben eziliyorum
Saçlarýmýn beyazýna akýyor gözyaþlarým
Hüzünlerdeyim, boðuluyorum...

Ýsyan etmedim hiç
Piþmanlýklar dolu sadece
Geriye dönüþü olmayan geçmiþim
Ve sürekli sorguya çekilen bir yüreðim


Ýnsan anýmsarmý gerçekten hergün
En derin acýlarý yaþattýraný

Sebepsiz yanýlýþlarýmdan
Yalnýzlýðýmýn en karanlýk kenarýndan
Sensizliðimin en acý safhasýndan
Bir körpe çýðlýk kopuyor
Sessizce yükseliyor karanlýk göklerime
Ey körpe çocukluðum
Ne kadarda saftýn sen...
Keþke gelsen
Alýp beni uçursan bulutsuz göklere
Rüzgara salsan
Beklentisiz bir yarýnýn daha doðmasýný beklerken
Sosyal Medyada Paylaşın: