Ne olduk ?

Ne anlattýk ne dinlemeyi bildik
Bu boþ kafayla yüzen duba olduk
Vururuþtuk, çarpýþtýk, öldürdük, öldük.
Çeteleþtik göçebe oba olduk.

Bu hayatýn hüsraný kalleþliði,
Sömürdü dürüstlüðü kardeþliði
Helal yemek varken kokmuþ leþliði
Kabullenen leþçi akbaba olduk.

Dar günde düþmandýk kin güdüyorduk,
Ticaretle ziyaret ediyorduk,
Ne ölüm ne kalým’da gidiyorduk,
Bir tek zenginlikte akraba olduk.

Menfaatsiz parmak oynatmýyorken,
Sýcaktanda çalýp kaynatmýyorken,
Arsýzýn adýna kýymet diyorken,
Sadece isim’de biz baba olduk.

Kimi doðru kimi yalan savundu,
Gerçekçi hep galip diye avundu,
Haksýzlýða engel olup dövündü,
Hakký bildik diye biz kaba olduk.

Amaç insanla hayvaný ayýrmak,
Adil olan yürekleri kayýrmak,
Gayret olmalýyken muhtaç doyurmak,
Sahte eylemlerde tek çaba olduk.

Yürek yaktýk insan ýsýnsýn diye,
Emeðimiz kaptýrýldý kediye,
Mükafatýnýz denilen hediye,
Ocaklar söndüren bir soba olduk.

Çul denildi fakirleri sardýkça,
Pul denildi ekmek için verdikçe,
Yol denildi yar önüne serdikçe,
Alladýlar zengine aba olduk.

Ýnsanlýðý zulmet kýrýp geçirdi,
Bu düzene her kul emek kaçýrdý,
Alim cahile bilgiler içirdi,
Yine kanser, verem.biz veba olduk.

Ve lakin coþarýn deðil bu sözler,
Maskeler düþünce açýldý yüzler,
Bir gün bel bükülüp tutmazsa dizler,
Demeyin’ki biz boþa heba olduk.

turgay coþar
Sosyal Medyada Paylaşın: