Koltuðun altýnda kalakalmýþ
Bir böcek cesedi gibiyim
Ne hissedebilirim yokluðumu
Ne de unuttuðum varlýðýmý
O kadar zaman adýmlarýna dayandýðým
Ýçinde hikayerimi barýndýrdýðým
Ellerim ayaklarým þimdi ceplerimde
Süzülüyorum korkmuþ bir yolun üzerinde
Ama sen anlamassýn ellerimin öyküsünü
Üstünde býrakacaðým tek his
Yüzeysel düþüncelerinden gelen
Acýmasýz duygu katili bir bulantý
Sen son gecemsin,sen karasýn
Benimse her tarafýmda kopkoyu griler
Ellerinin kokusu sinmiþ
Bembeyaz bi peçete kefenim
Tam tersi bi çöplük de mezarým olur..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.