Camýmýn önünde kuruyorsun aðaç Dallý budaklý, yapraklarýn daha üzerinde Belli can çekiþtiriyor, toprakla mücadelede Benliði yitmemiþ hala ayakta, tutunuyor sessizce
Hayalleri bitse de arzularý çokça Eteklerinde onca aþka þahitlik etse de Ne fýrtýnaya nede esen yele boyun eðmemiþ Unutulmaya mahkûm yýllar geçse de
Sadýk yapraklarý onu terk ediyor Bir bir dallarý kýrýlýp yok oluyor Tek umudu kalsa da kara toprak Oda suya hasret elini açmýþ yaðmura
Rüzgâra dert yandýn yenilmedin sele Sen güne ben geceye sitem etsek de Hep arkadaþtýn, dostluðu sundun Esirgemedin hiç kimselerden
Nihal
Sosyal Medyada Paylaşın:
47nihal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.