Ne kadar unutsak da terk ederek gideni
Gezdiðimiz yerlerde yürek hep sordu seni
Yad etmek istemedim kalbimi terk edeni
Belli ki bu gidenler unut diyordu beni
Ýstanbul denen þehir bu sefer yordu beni
Bir yudum sevgi için bütün bu mücadele
Bir türlü bitmiyor ki yaþamla mübadele
Ýnsana reva deðil gördüðü muamele
Sevdiðim dediklerim arkamdan vurdu beni
Hasret denilen yangýn kasýp kavurdu beni
Hayat yumuþak deðil çoðu zaman hayli sert
Yüzüme gülenleri sanýyordum dost ve mert
Damla damla birikti kalbe yüklediðim dert
Olaylar zaman zaman öylesi gerdi beni
Bitirdi yýllarýmýn çözümsüz derdi beni
Kaya bile daðýlýr yaðmurun vuruþundan
Yaprak kuruyup gider yelin savuruþundan
Ayrýlýk depremine kalbin dik duruþundan
Tükendi bitti beden dertlere sardý beni
Sensizlik denen kader yerlere serdi beni
Zaman denilen buzul yangýnlarý sakladý
Coþari bu yüreðe sevmeyi yasakladý
Bu kadar arbedeye yorgun yürek tekledi
Fýrtýnalar gün be gün sallayýp durdu beni
Bilinmez meçhullere doðru savurdu beni
20.02.2009/Ýstanbul
Ýbrahim COÞAR