Köyüm beni terketti. Özlemim çok. Her yaz, her temmuz köyümden görünen Yama’nýn aklýðý, karý yok oldu, yok. Kirlendi.
Yok oldu, bin bir hayallerimizle yýldýzlar altýndaki uçuþlarýmýz, gökyüzü,heyecan dama serilen yatak ve uykularýmýz. Bir ütopyaydý, al karýsý, yýldýzlarla birlikte kayan.
Dili yok,seslenemez ben yok oldum neslim tükendi diyemez, Uludere balýklarý. Tükeniþtir, tüm ölümler, ayrýlýklar gelmemek üzere çekip gider. Kaybolmuþtur zenginlikler, ömrümüzden çalýp gider.
Sürülerimizin sesiydi, rüyalarýmýzý bölen sabahýn zili. Tan aðarýrken, Karakaya’dan açýlýrdý kekliðin dili. Anlayamaz yitik þehirlerin kirli sularýnda yunan mahkum yaþamlar, balý, dutu,pekmezi gosguçu eþkýný.
Eðer arýyorsak kopmuþ yaþamda elmadaki diþ izlerini. Arzuluyorsak geçmiþi bulamayýz, binbir gece masallarýndaki devin sakladýðý hazineyi. Hüzünlü bir dönüþtür geçmiþe bakýþ. Bulamayýz o yitik ülkeyi.
Þimdi bu Köslü nün kekliði, kurdu, kuþunun Uludere nin ölü, balýðý, suyýlaný, kurbaðasýnýn Yama da yok olan temmuz karýnýn nergizin, nevruzun bizimle hesaplaþmasýdýr. Son bakýþlardýr bunlar O yitik yaþama.
Terkedildim Yönümü kaybettim. Yanlýz yaþamlara bakan gün ýþýðý da beni býraktý. Anlatamam hüzünlerdeyim. Sevgilim beni terketti. Tutkular, sevgiler, hatýralar aþklarda fosilleþti. Kýsaldým.
21.11.08 Toraman
Sosyal Medyada Paylaşın:
sinan toraman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.