VAHDET GEMİSİ

Vahdetin arkasýna düþsem ve aðlasam,
Kanatlarýmý çýrpýp uçarak hýzla koþsam,
Daðlardan, yaylalardan ve gönüllerden,
Yaðan sýmsýcak bir sevgiyi kucaklasam.

Ýnsanlýk vahdet aþkýyla iyice bezense,
Rayýndan çýkan gençlik hakka özense,
Kurtarýcý bir rehber olmanýn çarelerini,
Vahdet gemisinde bulsa can parelerini.

Vahdet tohumlarýnýn aydýnlýk çekirdeði,
Dünyanýn dört bir yanýnda yumrulansa,
Karakýþa cesurca meydan okuyan emeði,
Karanlýklarý yýrtýp kardelenlerini çýkarsa.

Çekilsem, vatanýmýn en ücra köþesine,
Oturup aðlasam; gözyaþlarýmý silerek,
Kalbimden gelen sese kulak vererek,
Vahdet gemisini yürütsem kükreyerek.

Aðlayarak haykýrsam ve sorgulasam,
Hak yola tuzak kurup da bizi unutaný,
Sizdenim deyip bizi býrakýp da kaçaný,
Nefsimizin ümüðüne çöküp bizi sataný.

Merhametsiz hokkabazlarýn ilaçsýz dermaný,
Hatýrlatsam, Kaf Daðýndaki köksüz ormaný.
Ýnan ki bu ne acýdýr ne acý; bir anlayabilsen,
Seni yok eden zehirden hemen dönebilsen.

Topraðý kucaklasam, secdeye kapanabilsem,
Karanlýkta doðrulsam ve ayaða kalkabilsem.
Vahdetle kenetlensem, insanlýðý sarabilsem,
Sevgiye bezenip baþakla tohum verebilsem.

Kardeþim necaset ýrmaðýnda kayýk çekmek,
Sana hiç yakýþýr mý onu þeytanla yürütmek?
Kendini parayla seni þeytanla kucaklaþtýrýr,
Kardeþi kardeþ ile arenada adice çarpýþtýrýr.

Bu gemi iskeleden hemen kalkacak arkadaþ!
Eðer þüphen varsa bu gemiyi terk et arkadaþ!
Acele et, geç kalabilirsin dumanlar arasýnda,
Batýlýn aðýna takýlýrsýn kalabalýklar arasýnda.

Açýlsýn yelkenin, hýrçýn rüzgâra karþý koysun,
Dalgayla boðuþanlar ruhlarýný ortaya koysun,
Gemi yüzer, tevhit bayraðýný dalgalandýrarak,
Dalgalarýn göðsünde denize meydan okuyarak.

Bir vahdet gemisi ki yüzer gider hakka doðru,
Gemi rotasýný kaybetmez bil ki yolu hak yolu,
Arkadaþ! Yolumuz uzundur hem de pek uzun,
Siper kazýlýdýr boþlukla varlýk arasýnda hüzün.

Biz, korkmuyoruz entrikacý düzenbazlardan,
Asi denizde yol alýrken teraziyi bozanlardan,
Ateþin içinde olsak da ateþ bize kucak açar,
Ýbrahim Peygamber gibi insanlýða nur saçar.

Nefsimiz emanettir, insan olabilmemiz için
Canýmýz emanettir O’na kul olabilmek için
Kalanlar bize nimettir infak edebilmek için
Daðýtýrýz rýzkýmýzý, cennete uçabilmek için.

Merhametle dopdoludur altýn kalplerimiz,
Biz ayrým yapmayýz insanlarý çok severiz,
Vahdet gemisinden ayrýlýp batýla gidenlere,
Acýrýz malýný harcamadan kendine edenlere.

Zerre kadar fayda vermez biriktirdiklerin,
Dünyaya tapýp da ilahi aþký yitirdiklerin.
Sen, Allah’ý an Nuh’un gemisini kucakla,
Yanacaktýr Ýslam’ýn meþalesi ilahi ocakla.

13.12.1991
Konya
Sosyal Medyada Paylaşın: