SENSİZLİĞİ YOKLUYORUM

Yokluðundu;geç saatlerde seni beynime mýhlayan
Duygularýmý kudurtan bir sýradan geceydi...
Korkularýmý,yalnýzlýðýmý,ve tarifsiz acý yumaklarýný..
Yüzüme vuran sýradan ve soysuz bir özlemdi.

Sensizlik baþýma vurduðu zaman,
Ya bir merdiven aralýðýnda ya da
Þehrin kaldýrýmlarýnda bulurdum kendimi.

Yine öyle olmuþtu,
Pencere kenarýnda bulmuþtum kendimi
Yüzüm gözüm toz tutmuþ
Temizlemeye ikna edemiyordum ellerimi.

Seninleyken böyle olmazdým hiç
Sen varken;
Yaðmur yaðardý usul usul
Konardý her bir damlasý saçlarýna
Ve ordanda süzülerek düþerdi boþluða.

Baðrýndaki haykýrýþlar çekiyordu seni mistik bir sarhoþluða..
Aðlamak istemiyordun,ama yapamýyordun.
Karýþýyordu gözyaþlarýn yaðan yaðmura,
Sisli caddelerden akýyordu þehrin kuyularýna

ve þimdi sensizliði anlatýyorum her tarafa
gökler bile aðlýyor bu defa...
düþen yaðmur taneleri,
ortak oluyordu sensizliðimin borcuna.
Bana senin gidiþ sebebini soruyordu..
Sen duymuyordun.

Karanlýðýn ortasýnda yapayalnýz,
Yolunu kaybetmiþ bir yavru kýrlangýç’ýn kaderi benide bulmuþtu
Can havliyle saða sola koþuþturuyordum.
Sýðýnacak bi liman arýyordum..
Sen görmüyordun.

Sensizlik kokan sokaklar beni tanýr olmuþtu artýk
Adresim belliydi,bu þehrin sensizliðinde..
Ben korkuyordum sensizliðin acý hükmünde,
Sen bilmiyordun.

Senden sonra çok deðiþti buralar
Bu þehir eski þehir deðil artýk,sen eski sen deðilsin.

Varsýn yaða dursun yaðmurlar.
Belki sisli bir iþ gecesi,
Belkide hüzünlü bir sonbahar akþamý..
Çiselenir ansýzýn gök tabaný
Tekrar titretir yalnýzlýk parmaklýklarýný..

Ve,
Bilinmez ne zordur nede kolaydýr bu tenha damsýzlýk..
O vakit bilinmez bu þehir deki hiçbir ayrýlýk


Sosyal Medyada Paylaşın: