Þimdi bilmem kaç plakalý otobüsün Bilmem kaç numaralý koltuðundasýn Olmadý be caným erteleyemedik Bu senede kapýmýzý çaldý ayrýlýk Yol boyu uzanan þeritlerin Her kesitine býraktým gözyaþlarýmý Aðustos ayýnýn kavurucu sýcaklýðýnda Senden baþka kimsenin göremediði Saðanak yaðýþlar belirir Otobüsün camýnda Radyoda içli bir þarký çalarken Sadece sen duyarsýn Bir kadýnýn hýçkýrýklarýný
Ýsyanlarým hapsolmuþ Anahtarý kayýp mahpuslarda Kutsal deðerlere yazýlan ayrýlýklara Gizli duygularýn baskýsýnda Bir çýðlýk atamaz olmuþum Eðer “gitme” dediysem sana Bil ki bu kendimi düþündüðümden Korkuyorum be bitanem Geçmiþte yaþadýðým endiþelerden Ýstersen “bencilsin” de bana Ýster suçla nankörlükle Artýk kendin için Ve benim için yaþa istiyorum Yetiþir artýk be caným, yeter Yýllardýr verdiðimiz özveriler Býrak artýk yerini baþkalarýna ver! Gitme artýk be bitanem gitme Gitme hep yanýmda kal
5/8/2009 Zehra Atasoy Sosyal Medyada Paylaşın:
zehra atasoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.