BAĞCI

Yalancý bahar gelir, erken çýkar yapraklar
Ýner beyaz surata, balyoz gibi þaplaklar
Tarumar olmuþ her yer, nadas kalmýþ topraklar
Kimisi üzüm yedi, kimisi baðcý dövdü.

Þimdi kuþun yuvasý, sahte çamýn dalýnda
Uçan arabasýyla, medet geyik kýlýnda
Saklý olan umutlar, doðar yeni yýlýnda
Kimisi üzüm yedi, kimisi baðcý dövdü.

Bakmayýz ak saçlara, deriz dünya yaþlandý
Öncesi yok sanýrýz, tura bizle baþlandý
Adem babadan beri, çok peygamber taþlandý
Kimisi üzüm yedi, kimisi baðcý dövdü.

Hayatý sonsuz sandým, bilmedim ki faniyim
Hor kullandým ömrümü, kendime çok caniyim
Saray harabeleri, ibret için kaniyim
Kimisi üzüm yedi, kimisi baðcý dövdü.

Geçen asýrlar boyu, ayný akar dereler
Taþkýnlar zarar verir, yýkar çoðu kereler
Revaçta buz dolabý, yoktur artýk cereler
Kimisi üzüm yedi, kimisi baðcý dövdü.

Ervahta gelir ama, insanlar hür dininde
Mülkünde padiþahtýr, gayrý beden ininde
Yakýlýp yýkýlaný, öðrenir son sininde
Der kimi üzüm yedi, kimisi baðcý dövdü.

Uzun zamandan beri, Anadolu baðýmýz
Þükür ve dua ile, aþýldý her daðýmýz
Resmin parçalarýný, bir ederse saðýmýz
Der kimi üzüm yedi, kimisi baðcý dövdü.

27.12.2009
Ahmet Çelik

Sosyal Medyada Paylaşın: