Şiir Ağlıyor

Ýçimdeki çocuk aðlýyor,
Hýçkýrýklarý yüreðimi sarýyor.
Sözcükler aðlýyor,
Gözyaþlarý kurumuþ,
Hýçkýrýklarý yüreðimi daðlýyor.

Yýldýzlar görünmedi, dün gece
Vardýysalar da; ben görmedim.
Gözyaþlarý perde olmuþtur, bakýþlarýma
Ýçimdeki çocuk ;
Koþmadý, papatya dolu kýrlarda.
Oturdu, boynu bükük bir kenarda
Ýçimdeki çocuk aðlýyor,
Hýçkýrýklarý yüreðimi daðlýyor.

Aðlama, desem de figaný feryat ediyor.
Uzaklara bakýyor;
Dalgýn gözlerinde hüzün,
Oynamýyor, koþmuyor
Öylece bakýyor, sabit bir noktaya.
Ýçimdeki çocuk gecede kalmýþ;
Üzgün ve mahzun aðlýyor,

Sevgiye uzanan elleri titrek
Yüreðinde, bir hüzün daðý yükselmiþ gibi
Gözleri kara bakýyor,
Güneþ var ama ýsýtmýyor, aydýnlatmýyor
Ýçimdeki çocuk aðlýyor,
Hýçkýrýklarý yüreðimi daðlýyor.

Karanlýða saklanmýþ ressam gibi
Kullandýðý tek renk kara.
Diðer renklere bakamýyor,
Düþleri solmuþ, hayalleri kurumuþ.
Gözyaþlarýndan deniz olmuþ
Ýçindeki çocuk aðlýyor,
Hýçkýrýklarý yüreðimi daðlýyor.

Aðlama çocuk, diyorum
Dinlemiyor,
Bari neden aðladýðýný söyle, diyorum.
Bakýyor anlamsýz gözlerle;
Senin olduðun tarafa bakýyor,
Basýyor hýçkýrýðý, aðlýyor.
Ýçimdeki çocuk,
Düþümdeki sözcükler aðlýyor,
Ben aðlýyorum, þiir aðlýyor.

Sosyal Medyada Paylaşın: