Ah İstanbul
AH ÝSTANBUL
Ýstanbul diyorduk, can veriyorduk
Fetihlerin en güzel sendin
Ne oldu sana böyle Ýstanbul
Ayasofya sancýlý, Süleymaniye de yangýn
Sultan Ahmet turistlere emanet
Ah Ýstanbul, Ah Ýstanbul
Senin bu halin Fatih’e Ýhanet
Söyle Ýstanbul, bu ne hal
Birden sararýp solmuþsun
Her bir köþende kan kokar olmuþsun,
Sen böyle deðildin Ýstanbul...
Sende yaþayan huzur bulurdu
Bir kez gören mutlu olurdu
Ama þimdi;
Çalaný çýrpaný,kalleþi, hýrsýzý
Yakýyor içimi sendeki bu sýzý
Sen böyle deðildin
Ne oldu sana böyle Ýstanbul
Bu günler içinmiydi ?
Uðrunda dökülen bunca kan
Seni feth etmek için !
Þehit verilen binlerce insan
Ýstanbul, eksik olan ne vardý sende
Binlerce evliya yatar, dört bir köþende
Peygamberim sen dedi, Ýstanbul dedi
Fatih Peygamberim için seni istedi.
Ýstanbul, Ýstanbul...
Ýstedik ki içinde inasn gibi yaþansýn
Sen bu hallere düþmezdin
Ýstanbul, Ýstanbul
Seni bu hallere sokanlar utansýn…
Abdulkadir MERT
Sosyal Medyada Paylaşın:
Abdulkadir MERT Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.