Bölüþülen dostluk deðildir bir dilim ekmekte, Hüzünler bölüþülmektedir. Uzak baharlarýn burukluðudur tüm yüzlerde ýþýldayan Günler kýsadýr ve lakin geçmez “Yirmidört saat” kitaplarda kalmýþtýr.
Burada her dakika saattir Ve saatler bakýlmaktan yýpranmýþtýr
Zaman ve mekan bir bütündür buralarda
Kara tren raylarý geçmektedir tugayýn kenarýndan Ve gecenin tüm saatlerinde geçmektedir kara tren Giden tüm trenler Haydarpaþa’ya gitmektedir Vagonlar dolusu sevgi götürmektedir. Önce Gebze’ye uðramaktadýr sonra Tuzla’ya Kartal, Pendik “ve saire” sýnýfýndandýr Ve son durak Haydarpaþa’dýr. Burada vapurlar almaktadýr selamýmý Bu bir Beykoz vapurudur, bir Ýstinye feribotu Ve gecenin alyalazýnda çalan düdükleri 19 numaradan duyulmaktadýr.
Bir kara tren türküsü süzülmektedir koðuþumun penceresinden Bazen “allý gelin”le sýrdaþ olup Bazen gelmeyen kara trene sitem etmektedir. Yýldýzlar oynaþmaktadýr berrak gökyüzünde Dolunay küçülmekte, ikiye bölünmekte Her parçasý bir gözüne iliþmekte
Yýldýzlar gözlerine daðýlýr ve gözlerin ýþýl ýþýldýr Gözlerine dalarým… Uçsuz bucaksýz deniz mavisi deðildir baktýðým Yeniköy’de, Botanik Park’ta, Yeni Levent’te Bir çift gözdür… Ve o gözler bir yüreði ikiye bölmüþtür. Sosyal Medyada Paylaşın:
Abdulkadir MERT Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.