Canýmýn içinden can çýksa, Güne aðla derim. Gün doðsa ellerinden sana benzer... Güne bakar Annen gözlerin. Gül kurusun, sen kuruma . Gün düþsün ,sen düþme. Ablam saçlým ....
Koþmasýn adýmlarýn bitmezliðe . Türkü ol, coþ ,yan. Annen kadar sev hayatý. Ay’a dal yýldýz ol. Kara coþar aklýn, Ve sen mavi hýrçýn Karadeniz yakamozu. Sat bütün hüzünleri ve vazgeçme ! Ablam saçlým ....
Canýný sarma dikenli tellere. Kor ol, yan... ama közlenme. Kalma o köhne þehirlerde. Mum ol yan, güne yan ,güle yan. Kara coþar aklýn. Ve sen mavi hýrçýn Karadeniz yakamozu. Sat bütün hüzünleri ve vazgeçme ! Benim , ’Ablam’ saçlým...
................. Beni duyuyormusun Karadeniz ellerinde kan var ! Kan açar dalgalarýn hala. Güneþ doðrasa da sularýný Karadeniz karasýn iþte. Çernobille seviþtiðinden beri, habis bir tortusun. metastazlarýn dalgalarýnda zehirli sarmaþýk .................
......... Karadeniz öksüz býrakan öksüz kalacaksýn .... Bana birkaç can borcun var almazsam þerefsizim. .........
Umut KURU Sosyal Medyada Paylaşın:
umut kuru Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.