KAYIP ŞEHİR
Gözlerim kapanmýþtý gece düþtüðünde
Ve o an sendin içimde usulca açan
Kimse fark etmedi içimizdeki son antik þehirdi
Unutulmuþ terk edilmiþ küllere karýþan
Aðýr aðýr açýldý hala mumu yanan çýkmaz yollar
Yollar çýkamadý biz çýktýk isimsiz sokaklardan
Silinmiþ isimler dile geldi þehir de kendine
Kýrmýzýlar kristal karlar beyaz döküldü kararmýþ bulutlardan
Kapanan gözler açýldýðýnda sabah indi birden
Dað güne yakalandý eteklerini toplarken
Utanmadý yüzlerce isli zindan yýlýndan
Kimse fark etmedi parçalandý yýkýldý o gün doðarken
Yazýlý göl taþarken yaþlý çýnarýn hemen dibinden
Teni sarý sakalý beyaz dede çöküverdi bir çaylýk nefes alýrken
Sen hayata inat ajanslara inandýn çýnarda gözyaþlarýna
Þehir siyaha boyandý donuklaþtý güzelim gözler birden
Ve sen sakin sularý fýrtýna öncesinde isteyerek seçerken
Kayýp ruhlar kayýp þehrine tekrar kavuþurken
Sabah yorgun sokaklarýn eþikte isimlerini bulacaksýn
Veda etmeden gitti hayat aralarýnda bulamayacaksýn
By BY 14.02.2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.