ŞEHİRLER – 07.05.2009

Üzdü, çok üzdü bu þehirler beni
Yeryüzünde gittiðim her bir tanesi
Yabancý deðil tanýdýk oldu hepsi
Havasýndan da deðil, suyundan hiç deðildi
Ama insanlarý ölesiye aðlattý beni

Avucumun çizgilerinde bildiðim
Heykeltýraþý yüzümdeki köprüsüz vadilerin
Ýçimde bir kýrýntý nefes býrakan
Günbatýmý kadar doðuþu belki daha acýtan
Önce o þehir baþladý beni doðuran

Büktü, öyle kýrdý bu þehirler belimi
Küllerden arýnmak, doðmaktan kolay hiç deðildi
Havasýndan deðil, suyundan hiç deðil
Ama insanlarý kýrdý beni
Kalan son kýrýntý nefes de öylesine gitti

Gözlerimin renkleri birinde kaldý
Çocuk tatlarým diðerinde kaldý saklý
Hayat bu adil dedim ne yalandý
Hele yüreðim en sonunda kayýp derinlere daldý
Tüm þehirler yorgun benliðimde sonunda karardý

Aslýnda zamanla da anlamýyor insan
Bulduðum dediði, kaybettim dediði þehir
Hep ayný yollardan kaldýrýmdan geçilir
Çizgiler vadiler karalar çoðalýr kar taneli saçlar
Yorgun düþen her daim insandýr ve saklanan anýlar

By BY

Sosyal Medyada Paylaşın: