gökyüzünde matem var sanki
bu yol ne kadar uzunmuþ kalbim
dýþarda buz gibi ayaz ve sis var
camlarda da hep buðular
senin ve çocuklarýn resmini yapsam
görür mü þu yolcular
ah be kalbim ya þu hayat ne garip
ummadýðýn yerde kelek kavun yediriyor
belki de ceketimi çýkarttýrýp dönüþte,
bedensiz elbise giydirecek...
þimdi þu otobüsün içinde son sesle gülsem kalbim
herkes uykuda
uyanýr deli derler biliyorum
olsun desinler
ah kalbim þu yollar ne uzun
neden uzun
ya umut olsa
ya da kýsa da sevecek kadar bir ömür
Ýstanbul hatýralarýma bekçi býraktým seni
elveda demeden eðer dönemezsem,
affet ve sakýn unutma olur mu beni...
14 ÞUBAT 2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.