özlenen sevdam

Gün doðanda ayrýldým limanýndan gönul,
güneþe verdim sýrtýmý gidiyorum iþte öyle
Boynum bükülmüþ ,ayaklarým ýslak,
sevdam misafirdi yine içimde, gönül
heyecanlanlarým öyle sakin öyle masumduki
haykýrmaya ,haykýrmaya gücü yetmiyordu sevdamýn dili
Heybetiyle gelen bir ruzgar vurdu benzime
yalýn ama yavaþca ,korkularýmý gömdum açýðýna yürek denizimin
hasretleri taþýyorum , özlemleri taþýyorum
sanma adý yalnýzlýkdan öteye gitmeyen korkulara alýþýyorum ,
ben sevdama koþuyorum umarsýzca uçarcasýna;
bir yaprak düþüyor önume kurumuþ bir çare
sanki ömrunden bir gün daha gidiyor der gibiydi savruluyor ,
önumde de olsa yaklaþmýyor kaçýyordu benden ,
gidiyordu gönul gidiyordu ömürden gidiyordu iþte
yalnýzlýklar benle kalmýþ sevdalarým tutunamýyor
ruzgarým yetmiyordu özlediðim gülümsemelere
aradýðým hayat dolu bakýþlara yetmiyordu gönül yetmiyordu ,
gönül sen olmasan düþermi yüreðe ateþ
sen olmasan hýzlanýrmý heyecenla dolu kalbimdeki atýþlar
sen olmasan geçmek bilmez saatler söyle karþýlanýrmý
hiç koca gecelerde ha gönül ,hayýr gönül
adýna aþk desem olmuyor özlem desem olmuyor
sevda desem olmuyor ,dur buldum gönül adý ,
adý yine yalnýzlýk ve yine bendi gönül ben…
ben hýrçýn ruzgarlara kor olmuþ
koca sevdalara uzaklardayým gönül ben öyle iþde ben yalnýzým gönül…

Sosyal Medyada Paylaşın: