TOPHANE

Yerli yabancý turistlerin akýmý,
Aþýndýrýyordu en yüksek rakýmý.
Göçmeni ve yerlisiyle kucaklaþan Bursa,
Batý rüzgârýný solumuþtu, bir kez daha.
Suratýmýza yabancý gibi bakan yerliler,
Bize oracýkta hemen yobaz deyiverdiler.
Nereye gitsem karþýma tarih düþmaný çýkýyor,
Tarihini seven âþýklara aval aval bakýyor.
Yerli ve yabancýsýyla tarihimize bakarak,
Atalarýmýzýn kahramanlýklarýna akarak,
Onlarýn cihat ruhunu hep yudumlayarak,
Þanlý tarihimizden her daim ders alarak,
Yoðrulmalýyýz kendi öz hamurumuzla,
Ayranýmýzý yapmalýyýz yoðurdumuzla.
Bir anda Tophane’yi dolduran turistler,
Bu büyük tarih, ne muhteþem? Dediler.
Toplarýmýz haykýrýyordu Tophane’den,
Sesler yayýlýyordu dünyaya her haneden,
Kardeþlik nidalarý yükseliyordu havaya,
Uçuyorduk, uçsuz bucaksýz fezaya…
Þimdi zevk vermiyor, Bursa’nýn yeþilliði,
En þirin tepesinden ruhlara akan güzelliði.
Sen, bir zamanlarýn þanlý ovasýydýn,
Hakký tutup kaldýran ilahi davasýydýn.
Osman Gazi, Orhan Gazi, Sultan Yýldýrým,
Boþuna mý dikmiþlerdi ilahi sancaðý surlara?
Atlarýný koþturmuþlardý en korkunç vahalara.
Bursa! Sokaklarýný anlamakta güçlük çekiyorum,
Kollarýnda içilen alkolleri içime sindiremiyorum.
Cinselliðini deðiþtirenler çaðdaþ olmuþlar dilde,
Bütün hayatlarý ve düþündükleri sadece belde.
Aranmaz olmuþ eski baþkentte Allah’ýn rýzasý,
Korkuyordum yapacaðým diye bir dil kazasý.
Acý bir ses yükseliyordu beynimi yýrtarcasýna,
Kap kaynar düþünceler ruhuma boþanýrcasýna.
Kaçsam, bu koca þehirden ötelerin ötesine,
Kimsenin beni bulamayacaðý aydýnlýk tepesine.
Kaçayým ama nereye? Uludað’a mý?
Derdim için gözyaþý döken baða mý?
Uludað eskiden uluydu hem de pek ulu
Ve bütün damarlarý misk kokusuyla dolu.
Kuþlar, böcekler; otlar aðaçlar, kayalar,
Eðer senden ibret almazsa kendini oyalar.
Gönül özünden fýþkýrýyordu en derin fikir,
Yüce yaratýcýya durmadan ediyordu zikir.
Þimdi Uludað da kaybetmiþ ululuðunu,
Arýyordu ama bulamýyordu en doruðunu.
Biz de benzemiþiz, batýlýlara zamanla,
Büyük bir gaflete dalmýþýz harmanla.
Biz, kaçmayacaðýz olduðumuz yerden!
Biz, kalkacaðýz düþtüðümüz bu yerden!
Sen tarihini, vatanýný, milletini seveceksin,
Gerekirse bu uðurda canýný bile vereceksin.
Müslüman hiçbir zaman yitirmemeli kimliðini,
Her zaman, her yerde korumalýdýr öz benliðini…

20.10.1992
Bursa
Sosyal Medyada Paylaşın: