“Bir doðum lekesi olarak belirir vücud, ten içine hapsolarak biçimsiz. Süt damara üredikçe, kýzýl kan sýzan kýlcala ak berelenen bir iz damlar söz kaðýdýna beþik. Oysa, her göz karanlýðýnda büyütür bebeðini.”
zaman kendini çalarsa poyraz oyar kuytularýný kayadan tortuya dursa kokusuz kök, salkým saçak, saçlarýna nemlenen, bir merdiven olarak eþiksiz kilitler döner havýnda demirin Demir bir teorem olarak örsüne Biledikçe kesen kendine alaz ezgiden esin ah bu deli gömleðin ipliðinden sökecek denli ilikleniverse ansýz düðüm telinde bir boðum durarak yollar bazen durarak tanýmlanmýþ bir kent haritasýndan aykýrý þarkýlar söylüyor Unutulmuþ bir bavul gibi katlanan martýlar Avuçlarým Çýkmaz duvarlarý çizginin bak Toz döken Bin inci kez büyüyen aðzýdýr Boþluðuma kefenlenen soluksa hayat … Sonra dumaný sýzar parmaklara iç odalarýn Uyanýr cinleri mürekkep lekelerinin satýrlara Harflerimde sessiz, Harflerimde sessiz…
11.02.2010 zeyn/istanbul
fotoðraf; Eugenio Recuenco adlý fotoðraf sanatçýsýna aittir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zgüneş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.