DÜŞMÜŞ ŞİİRLERİN ŞAİRİ
I.
Düþmüþ þiirlerin þairiyim ben
Düþmüþ melekler gibi kanadý kýrýk dizelerimin.
Ne zaman bir aþk düþünsem içim burkulur
Ne zaman tutunsam anýlarýma gözlerin bende yoktur
Söz gerek bilirim anlatmaya ve mürekkep yazmaya
Konuþmak istediðimde dilim tutulur
Yazmaya baþlayýnca kalemim
Hasret hepsini unutturur
Düþmüþ þiirlerin þairiyim ben
Ne yapsam bir araya gelmez dizelerim
Üç harf’’Aþk’’ desem üç harf ‘’Acý’’ olur
…
Hadi sen baþla þimdi benim yerime
Belki de yazacaðýn köhne bir umuttur
Bütün siyah gecelerin içine
Düþürebileceðin sadece gri bir buluttur
Düþmüþ þiirlerin þairiyim ben
Düþmüþ þiirler yazýyorum eteklerinden
Düþ yorgunu gecelerdeyim zamansýz
Korkma gölgelerimden
Bekle, beklemek sabrý sýnar insanda
Kazanan sen ol ya da büsbütün çekil aradan
Kopmadan kendi kendimden
Ve þimdi
Gözyaþlarýmdasýn
Orada bile düþmekle düþmemek arasýndasýn
II.
Heyhat…
Þiirlerimden habersiz düþmüþtün sen
Ben düþüncelerinden
Yýrtýlmýþ sayfalarýn üzerinde titriyor ellerim
Bulabilmek için sana ait bir þeyler hemen
Oysa yok,
Ýsmin silinmiþ dizelerimden
Yazmak istesem de yeniden sadece elif diyor kalem
III.
Unutma…
Her þey düþer bir gün
Sen düþersin þiir düþer
Gün düþer geceye
Kaybolur
Ve þair
Kýrýlmýþ dizeleri kadar uzaktýr kendinden
IV.
Düþmüþ þiirlerin þairiyim ben
Her düþen þiiriyle ölen
Hüseyin AKOVALI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.