MEMENTO MORI
Bir rüya gördüm akþamlarýn birinde
Yalnýz geziyordum;ýslak,karanlýk bir sokakta
Ýnsan yok;insanýn çýkardýðý gürültü de
Hiçbir devinim,hiçbir yansýma yok
Amaç yok,araca da gerek yok
Karanlýk her taraf,varlýðým yok görünürde
Bu sokak,ýþýklý evler,leþ kokan çöp tenekeleri
Salyalý,balgamlý,yapýþkan kaldýrýmlar
Mahallem,ülkeler,dünya,kozmos
Herþey sonunda ’’’HÝÇLÝK’’’e döner
Herþey ’’’HÝÇ’’’tir,ya bilinçli ya da bilinçsiz ne farkeder
Son nefeste herþey ’’’HÝÇ’’’tir
Domatesli makarna,cumartesi akþamlarý gidilen tiyatro gösterileri
Þarkýlar,kavgalar,küçük bir çocuðun masumiyeti
Uðruna savaþtýðýn tüm doðrular,hepsi birer ’’’HÝÇ’’’lik tohumu
Yürüdüðüm bu sokak ise sonsuza uzanýr
Ne yolum bitecektir,ne zaman,ne de ...
Sonsuza kadar ’’’HÝÇ’lik...
Uyansam bile rüyadan kimse söyleyemez rüyamda rüya görmediðimi
Gerçek diye bildiklerimizin rüya olmadýðýný
Anlatamaz kimse bana gerçeðin gerçekliðini
Sonunu görmediðim karanlýða
Sonsuza kadar yürümektir yaþamak,gözlerini kapatarak...
Nereye gittiðini,neden gittiðini bilmeden...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.