SIFIR
Karþýmda kocaman bir Akçaaðaç
Ayaklarýmýn dibinde biriken bir sürü yaprak
Düþünüyorum bu aðacýn dibinde
Kocaman gövdesine yaslanarak
Bu belediye parkýnda
Bu aðacýn dibinde
Çok acý gelir insana
Eninde sonunda bir ‘’Son’’a mahkum olduðunu
Anlamak…
Sonlu olmayý kabullenmek
Yaþamak bile bile…
Yaþamak týpký bu aðaç gibi dimdik kalmak
Ölmek…
Ölmek ayakta,kimselere sezdirmeden
Tükettiðimizde tüm yanýlgýlarýmýzý
Geriye kalan ‘’HÝÇ’’le karþýlaþmak…
Birgün ‘’Sýfýr’’ olacaðýný bilmek,hatta ‘’Sýfýr’’ olmayý istemek…
Ýþte þimdi yaþýyorum;etten,kemikten,sinirden bir harikayým…
Sonra bir de var,benim yarattýklarým
Toplum,devlet, vs… bir sürü kuru,cansýz felsefe
Þu anda ben varým,yarattýklarýmdan daha fazlayým
Gerçeðim hiç olmadýðým kadar
Yarattýklarým da benimle var,bensiz onlar da bir hayal
Her þey ‘’Sýfýr’’a mahkum,’’Sýfýr’’ olmaya
Sevgim,öfkem,kavgam
Bu yaþamdaki ben,ne kadar ‘’ben’’im?
Of…Dönüyor baþým,kararýyor gözlerim
Umutsuz bir avuç fikrim cebimde
Ben tek baþýma,bu akçaaðacýn gölgesindeyim…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.