Nice ürkek bakýþýn endiþe sarkacýnda,
Kelebek kanadýndan hassas salýnýmlarý,
Bir nabýz çizelgesi hükmünde görüyordu;
Sararmýþ çehrelerde ayva hazan tüylerin,
Can suyu belleðine yansýyan renkleriyle
Tunç devrinin dökümcü kumunda eriyordu…
Devranýný seyrana gelmiþ aðyar davetsiz,
Her yalýma bir yangýn sözü ne menem þeyse(?),
Ýsteyene cürufsuz akkor dil veriyordu;
Hayal sezgi vardýðý sürgün adalarýnda,
Sömürge düþler kurup dönence dileklerle
Nevruz çiçeklerine cemre düþürüyordu…
Bir buyurgan efkârýn keskin kolaçanýnda,
Avaz yöntem yoklarken çýð cevelan daðlarý,
Uçurum yankýlara köpük bant geriyordu;
Buz sarkýtlardan sünen ince suyun cehdiyle,
Kirpiðe tutundukça düþten ürkü mýzraklar,
Saf gözlerin içine mecaz kar kürüyordu…
Sureta parlatsa da gönlünün aynasýný,
Var sayýp öykündüðü deþilmemiþ yarayý,
Nefsine hüküm ferma zanlardan soruyordu;
Bilincinde buzlanan tefekkür sancýsýnýn,
Ceffelkalem oluþan his obruðu çökerken,
Gel-geç rol modellerle zaman öldürüyordu…
Gizemli ehramlarýn bilmecesinde saklý,
Hançer bileyen dirlik, mumya mahzeni loþluk
Payýna, bilim kurgu efsane örüyordu;
Her sözüne kekeme virgüller üþüþse de,
Papaðan serzeniþli kargýþ dil yorumlarla
Emel haritasýna beynini dürüyordu…
Mor salkýmlý erguvan, Asitan remzi çiçek,
Zerdali çaðlasýna kazara deðer olsa,
Yeter sebep sayarak bahtýný yeriyordu;
Tavsayan öngörüler gerçekleþirken bir bir,
Umuda kaldýrýmsýz can üzgü caddelere,
Hüsranla sýrýlsýklam gölgeler seriyordu…
Çið-dem öz kiþiliði, katýr-týrnaðýna tav,
Kendi olmaktan korkup tan yüzlü bayýrlarda,
Muhalif yanlarýný cepheye sürüyordu;
Geçmiþ teranelere fi tarihinden yorum,
Sütliman nefretleri tetikleyen poyrazý
Arkasýna almýþ da hiçliðe yürüyordu…
Turna göçünden fire, can diyetiydi bildim,
Sevda mahpusluðundan firara yeltenenin,
Yedikule düþlerde boynunu vuruyordu…